Echoes of Artificial Landscapes is een groepstentoonstelling met werk van drie kunstenaars die wonen en werken in Zeeland: Nicole Bianchet, Tamara Dees en Kees Wijker.

Tamara Dees

Het werk van Tamara Dees gaat over ervaren, onderzoeken, hoe het is om klein te zijn in een grote wereld. Vaak is dat de wereld van de scheepvaart. De laatste jaren komt het onderzoek naar de werkelijke maat van het schip maar ook de werkelijke maat van enkele ‘grote’ kunstwerken steeds terug. Hoewel de boot regelmatig voorkomt in haar werk, is ze eigenlijk vooral geïnteresseerd in zaken die parallel lopen aan de nautische wereld. Hoe groot is een schip eigenlijk, wat gebeurt er als je een schip heel anders gebruikt dan waar hij voor bedoeld is? Ondersteboven of kapot wordt het een heel ander ding. In 2008 bouwde ze voor een project bij tentoonstellingsruimte Caesuur in Middelburg een deel van de zijkant van een binnenvaartschip na om zo de verhouding te zien tussen een schip en een huis. Dit werk, Ware Grootte, werd een enorm zwart vlak, geplaatst achter de ruiten van het pand: zichtbaar en onzichtbaar tegelijkertijd. Ook onderzocht ze de werkelijke maat van de afgebeelde golf op de beroemde prent De Grote Golf van Kanagawa van Hokusai. Ze schatte de maat van de boten en de grote golf door de mensfiguren in de prent als maatstaf te nemen. Met deze afmetingen maakte ze een installatie in het gastatelier van Kipvis in Vlissingen. Een klein berichtje in de krant over een tragedie in 2011 inspireerde haar tot het maken van een aantal werken waarbij in een oudere krantenfoto van bootvluchtelingen de hele boot met mensen overgekleurd werd. Onder de laag viltstift werd de verdwijning van het onderwerp benadrukt. The Disappearance (2013) is een werk dat draait om een prentenboek over de geschiedenis van het zeilen. In het hele boek zijn alle schepen met bemanning zwart ingekleurd met een permanente marker. Waar ligt de grens tussen aanwezig zijn en verdwijnen? Tamara Dees studeerde beeldhouwen aan de Academie in Maastricht en Vrije Kunsten aan Post Sint Joost in Breda. Werk is aangekocht door de collectie Sanders-Ten Holte, Woongoed, Kunstuitleen Vlissingen en diverse privécollecties. Voor tijdelijke exposities in de openbare ruimte werd onder andere werk in opdracht gemaakt voor de Provincie Limburg/Stedelijk Museum Roermond en CBK Zeeland.

Nicole Bianchet

Nicole Bianchet studeerde van 1995 tot 2002 aan de Staatliche Akademie der Bildenden Künste Karlsruhe en volgde in dezelfde periode een opera zang opleiding bij Inge Bidlingmeier in Karlsruhe. In haar werk komen verschillende disciplines als schilderkunst, fotografie en muziek samen. Zowel in een bredere context van werken uit de kunstgeschiedenis als in de context van haar eigen werk is ze op zoek naar haar eigen en oermenselijke emoties. Een zoektocht naar het persoonlijke en het universele. Ze is geïnteresseerd in de soms wankele grens tussen kitsch en agressie, tussen intuïtie en berekening. Haar verschillende uitingen lijken tezamen een soort ‘gesamtkunstwerk’ te vormen. Haar liedjes, tekeningen en grote schilderijen verwijzen naar elkaar. De taal speelt een belangrijke rol in de drie disciplines. De ogenschijnlijk romantische inhoud van de werken krijgt meerdere lagen en niets is wat het lijkt: een schijnbaar naïef meisje, een koude wang op een warme spiegel… De kunstenaar stelt een verwarrend wonderlandschap samen waarmee de toeschouwer uitgenodigd wordt een parallelle wereld binnen te treden en deze op eigen wijze te bewandelen. Nicole Bianchet woont en werk in Berlijn en Middelburg. Ze exposeerde in Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, de Verenigde Staten en Japan. Ze wordt vertegenwoordigd door galerie Michael Haas in Berlijn. Haar laatste cd heet House of Silence.

Kees Wijker

Kees Wijker werkt gestaag aan zijn oeuvre. De wens om de schoonheid te begrijpen van wat hij heeft gezien uit zich in veelal mechanische werken. Als deze functioneren, functioneert ook het begrijpen van de schoonheid ervan. Dit werk wordt ook wel de Poëtica Mechanica genoemd. Een poging om niet functionele beelden te maken, dus eigenlijk onbegrijpelijke, leidde tot de reeks Krankzinnige Beelden die bestaat uit in ijzerdraad uitgewerkte gedachteloze tekeningen. Na het maken ervan werden de gedachtes opgeschreven die ze toch bleken te hebben. En dus schoonheid. Wel vaker voegen zich woorden in het werk. Als deze geschreven zijn, zijn ze te herlezen en daardoor wellicht te begrijpen. Ongeschreven zijn ze dat niet. (Tenzij gedacht of gesproken, maar dat is een heel ander verhaal.) De teksten die dit oplevert zijn regelmatig voorgelezen in speciale settings, zoals bijvoorbeeld de reeks korte verhaaltjes Laten wij hem schoentjes geven en een lange weg te gaan die direct vanuit de typemachine werd voorgelezen vanaf een lange rol papier, tijdens een expositie bij Mon Capitaine in Middelburg. Vanzelfsprekend is het niet zo rechtlijnig als nu verwoord. Het een zal in het ander overlopen, zoals de morgen in de middag en de treinreis in de aankomst. De tentoonstelling in Vleeshal Zusterstraat wil verschillende aspecten van dit oeuvre laten zien. Kees Wijker studeerde van 1982-1987 aan de Rietveld Academie in Amsterdam en exposeert regelmatig. Hij woont en werkt in Middelburg.