Marc Nagtzaam heeft voor zijn tentoonstelling in Vleeshal Zusterstraat een selectie gemaakt van voornamelijk recente werken, aangevuld met enkele oudere tekeningen. Hierdoor kan het oudere werk opnieuw bekeken worden via het nieuwe, en omgekeerd.

Hij probeert de volgorde van de drie ruimten van Vleeshal Zusterstraat optimaal te benutten. Nagtzaam ziet de tentoonstelling als één werk. Bij iedere nieuwe installatie ligt het accent steeds op een andere kwaliteit. Dezelfde structurele manier van werken bij het maken van de tekeningen komt ook terug in de opbouw van de tentoonstelling, die is te zien als een uitvergrote tekening.

Het visuele repertoire van Marc Nagtzaams tekeningen loopt uiteen van hard-edge abstractie tot de reproductie van het geschreven woord, afkomstig uit teksten die hij verzamelt uit kunsttijdschriften. Er loopt een zekere spanning door Nagtzaams tekenpraktijk, die vooral voelbaar is als het repetitieve en gecontroleerde karakter van de geometrische tekeningen samenvalt met de onvolmaakte en persoonlijke gebaren die je verwacht van grafiet op papier, uitgedrukt in tekeningen van het geschreven woord. Tussen de taal van abstractie en de abstractie van taal ontstaat kader voor kader een wisselwerking als de kunstenaar erin slaagt de zeer onpersoonlijke, gecodificeerde en in wezen bijna abstracte taal van de kunstjournalistiek enerzijds weer te geven als uitgesproken persoonlijke beelden en anderzijds een vrij persoonlijk proces van abstractie te presenteren.

Nagtzaams geometrische tekeningen zijn gebaseerd op collages van door de kunstenaar uit tijdschriften verzamelde afbeeldingen, die zijn aandacht trokken en lang genoeg vasthielden om ze te bewaren. Eenmaal geselecteerd worden ze gerangschikt in onregelmatige, puzzelachtige rasters, gefotokopieerd en daarna overgetrokken, zodat alleen de aaneengrenzende, rechthoekige contouren van de beelden zichtbaar blijven, terwijl de inhoud van de beelden waaruit de collage is opgebouwd in feite wordt weggespoeld. De onvaste rasters onthullen een patroon dat heterogeen genoeg is om een of ander obscuur ordenend principe te suggereren, terwijl de niet nader te definiëren persoonlijke toets voorkomt dat de rasters worden opgeslokt in de anonimiteit van de grafische taal van het tijdschrift.

Ter gelegenheid van de tentoonstelling zal een publicatie verschijnen in samenwerking met Roma Publications met een tekst van Francesco Stocchi.