Het is twintig jaar geleden dat de toen tweeëntwintigjarige voor de eerste keer een aantal werken in het Besiendershuis, het tentoonstellingsgebouw van de Gemeenschap Beeldende Kunstenaars in Nijmegen, tentoonstelde. Twee jaar later verliet hij de stad, waar hij zijn kinderjaren en jeugd had doorgebracht. In de tijd tussen zijn eerste tentoonstelling en zijn vertrek naar Parijs ligt de belangrijke, maar slechts kortstondige gebeurtenis van de oprichting van de NADA-groep in 1960, direkt na de beëindiging van zijn studie aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Samen met Rick van Bentum, Ted Felen en Klaas Gubbels nam Mark Brusse een initiatief voor progressieve kunst in Nijmegen, dat sterk afweek van tot dan toe in het Waaggebouw tentoongestelde. De meeste groot-formatige, spontaan gemaakte werken, felgekleurde doeken en ruwe amorfe gipsplastieken riepen bevreemding op en stootten op weinig begrip. Het vertrek van Brusse naar Parijs was een van de belangrijkste oorzaken van het snelle einde van de aktiviteiten van de NADA-groep. Voor hem was deze korte periode de eerste stap op weg naar een eigen beeldtaal, waarvan hij sindsdien in veel variaties de mogelijkheden uitgeprobeerd heeft. Reeds gedurende de laatste jaren van zijn akademietijd ontstane terrakottabeeldjes en reliëfs met hum karakteristieke kombinatie van ruwe en gedetailleerde delen verraden zijn talent.