Voor de vijfde editie van Rooms of Now was kunstenaar Sophie Schmidt uitgenodigd om een nieuwe performance te maken, Cyborg Procession with Trennungsüberwindungsprothese and Tomatenfrauen. Anders dan bij de voorgaande edities van Rooms of Now, vond deze keer niet plaats in een woonhuis, maar bij een openbaar kunstwerk dat al decennia lang als 'huis voor de kunst' fungeert, namelijk het Podio del Mondo per l’Arte (1976) van Marinus Boezem op het Damplein in Middelburg

Voor Sophie Schmidt is het menselijk lichaam zoals we het kennen geen vaststaand gegeven. Is het bijvoorbeeld niet jammer dat je oren elkaar nooit kunnen raken omdat het hoofd er altijd tussen zit? En waarom hebben we eigenlijk geen voelsprieten zoals insecten, waarin reuk- smaak- en tastzin samenkomen? In haar werk experimenteert Schmidt met evolutionaire transformaties die niet alleen de menselijke anatomie zouden kunnen veranderen, maar ook onze perceptie van de wereld om ons heen. Door middel van tekeningen, installaties en performances met bewegingsmachines en prothesen onderzoekt Schmidt een ‘verruiming van het mens-zijn’, die vragen oproept over lichamelijkheid en de verhouding van de mens tot zijn of haar omgeving.

Cyborg Procession with Trennungsüberwindungsprothese and Tomatenfrauen

Sophie Schmidt

Performance
2020

In Cyborg Procession with Trennungsüberwindungsprothese and Tomatenfrauen onderzoekt Sophie Schmidt hoe het menselijk lichaam als maatstaf dient voor het begrip en de beleving van ruimtes en architectuur. Vanuit de klassieke oudheid berust het idee van ‘het menselijke lichaam’ op de mannelijke norm; het mannelijke lichaam wordt de maatstaf van alle dingen en de graadmeter van het mens-zijn. Schmidt zoekt naar alternatieve lichaamsconcepten en andere vormen van samenzijn die hiërarchieën overwinnen en alle soorten wezens integreren. In deze performance, die plaatsvond in het Podio del Mondo per l’Arte, de voormalige graagbeurs, werden de zuilen bevriende tomatenvrouwen, geschilderd op panelen. In het midden van de ruimte stond de Trennungsüberwindungsprothese en een microfoon waardoor de kunstenaar het tomatenvrouwenlied zong.

Tomatenfrauenlied

There was the tomato Lady
She was laying upside down
Her breast became Tomato’s
So her legs could just fal down

She was opening her beally
Sothat the tomato could come
One last glory of the legs now
The human has to be overcome

The will be a transformation les orails die Ohren sind immer getrennt
Der Kopf liegt im Dazwischen, das eigentlich störende Element.

Regade die Tomatenfrau leuchtet, she is shining in the prothesenwald
Der Käferprister im Dazwischen
Der Gehstock mit Ei, der gibt Halt.

Voor Podio del Mondo per l’Arte eigende Boezem zich in 1976 de ruimte onder de voormalige Graanbeurs op het Damplein toe als als internationaal podium voor hedendaagse kunst in de toekomst. Verschillende kunstenaars hebben sinds 1976 artistieke bijdragen geleverd die in de vloer van het Podio zijn verwerkt.