Performance
2015

Marinus Boezem ervaart het weer als een constante zintuiglijke belevenis. Een fenomeen dat bij ons hoort, maar wat tegelijkertijd niet te bevatten is, hoe hard we het ook proberen. De weerkaart is een manier om deze abstractie vorm te geven. Het weer op een bepaalde locatie, op een bepaald tijdstip wordt weergegeven in lijnen. Die lijnen maken het inzichtelijk, tastbaar. Tegelijk markeert de weerkaart onze positie in tijd en ruimte.

Alles wat het weer voor Boezem aan beleving oproept, zal klinken in muziek.

Frances-Marie Uitti, die in de jaren ’70 Amerika verruilde voor Europa, was één van de eersten in de muziek die improviseerde op beeldende kunst. Voor de Weather Drawings interpreteerde ze op haar cello het weerbericht . Het idee voor dit werk bestond al lang maar werd nooit eerder uitgevoerd.

Voor eigentijdse componisten is een weerkaart als een grafische partituur. Het stelt ze in staat het weer te spelen en met hun muziek op het weer te reageren.

De hedendaagse muziek, in het bijzonder de muziek uit de jaren ’60 en ’70, speelt een belangrijke rol in het kunstenaarschap van Marinus Boezem. Hij voelt zich verbonden met componisten als Louis Andriessen, John Cage, Willem Breuker en Giacinto Scelsi. Frances-Marie Uitti, die als componist ook in dit rijtje hoort, is één van de belangrijkste vertolkers van de muziek van Scelsi. Giacinto Scelsi (1905-1988) was een leerling van Arnold Schönberg. Kenmerkend voor zijn muziek was het beperken van regels. Hij maakte maar spaarzaam gebruik van noten en musici. Voor hem hoefde muziek niet per se uitgevoerd te worden: de compositie was voldoende.