Voor dit seizoen werd League of Tenders geïnspireerd door de concepten van Madina Tlostanova, een dekoloniale denker van trans-diasporische Circassisch-Oezbeekse afkomst, zoals beschreven in haar boek Gender Epistemologies and Eurasian Borderlands. Hier beschrijft Tlostanova hoe het koloniale regime de westerse privileges om ‘high theory’ te formuleren in stand houdt, terwijl de rest van de wereld ze moest toepassen. Ook benadrukte ze de noodzaak om een nieuwe pluriversele (in tegenstelling tot universele) theorie te formuleren, die kan helpen bij het tot stand brengen van dialogen en vluchtige verbindingen tussen genderdiscoursen in verschillende lokale contexten.

Het eerste seizoen droeg de titel Her Right en is geïnspireerd door een film van Saodat Ismailova, die de screeningsreeks Her Gaze: Moving Image from Central Asia opende. Het verwijst naar de politieke campagne getiteld Hujum (Aanval) die werd uitgevoerd door de Sovjetcommunistische Partij om vrouwen in Oezbekistan te emanciperen. Deze campagne werd mede-ontworpen door Zhenotdel — de vrouwenafdeling van het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjetunie (1919-1930), en uitgevoerd met gewelddadig autoritarisme, waardoor de stemmen van inheemse vrouwen werden gedempt en hun zelfbeschikkingsrecht werd ontnomen, ondanks de bevrijding die deze campagne had moeten uitdragen. Zhenotdel werd mede-opgericht en geleid door Alexandra Kollontai, een prominent figuur in het westerse feminisme. Recent is haar erfenis herzien door veel kunstenaars en curatoren, in gepubliceerde boeken en georganiseerde tentoonstellingen. Deze hernieuwde aandacht, die haar rol benadrukt in het creëren van platforms voor vrouwen om deel te nemen aan politiek en sociaal leven, evenals haar theoretische werk over familie en liefde, mist echter reflectie over haar steun voor de Sovjet-koloniale politiek tegen inheemse volkeren.

Sovjetbeleid is niet uniek, en Hujum weerspiegelt de acties van de Franse koloniale regering in Algerije, waar een soortgelijke staat van emancipatie werd opgelegd aan Moslimvrouwen. En inderdaad, hoewel de status en rechten van Algerijnse vrouwen onderdeel werden van het kolonialistische discours, werd er in de praktijk weinig gedaan om hun toestand te verbeteren, benadrukt onderzoeker Ryme Seferdjeli in haar tekst The Veil in Colonial Algeria: The Politics of Unveiling Women.

Françoise Vergès, een politieke wetenschapper en activist die in Algerije is opgegroeid, bedacht de term ‘civilisational feminism’ waarmee ze de erfenis van koloniale politiek beschrijft, die nog steeds voortduurt. Door de taal van vrouwenrechten te koppelen aan begrippen van witte suprematie, negeren‘bevrijders’ succesvol koloniale contexten. Vandaag de dag manifesteren dergelijke maatschappelijk-feministische contexten zich nog altijd op verschillende manieren; van maatschappelijke normen die wereldwijd aan vrouwen worden opgelegd tot de rechtvaardiging van militaire invasies onder de vlag van vrouwen- en queerbevrijding.

Als tegenwicht voor deze westerse en Sovjet-feministische paradigma’s, stelt League of Tenders een pluriversele visie op vrouwenrechten voor. Ze nodigen feministische kunstenaars, curatoren, muzikanten en collectieven uit uit Armenië, Basjkortostan, Kabardino-Balkarië, Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan, Oedmoertië, Oezbekistan en andere locaties uit om hun perspectieven te delen, die vaak ondervertegenwoordigd zijn op mondiaal niveau.

Het eerste seizoen ontvouwde zich in drie evenementen: Her Gaze, Her Labour en Her Voice. Elk evenement bood een dekoloniale en niet-westerse visie op gelijkheid en feminisme, familie en huis, politiek en geschiedenis, kunst en werk, kennisproductie en transmissie.

Her Gaze: Moving Image from Central Asia, mede-gecureerd met Dilda Ramazan en het DAVRA Collective, bracht films samen die zijn gemaakt door vrouwelijke kunstenaars uit Centraal-Azië, waarbij de ervaringen van vrouwen als moeders, dochters en (breed genomen) zusters worden belicht — binnen huiselijke ruimtes, op de werkplek, in hun strijd voor emancipatie, en in het zichtbaar maken van andere vrouwen.

Her Labor verenigde vrouwelijke kunstenaars die betrokken zijn bij handwerk- en ambachtelijke praktijken zoals weven en borduren. Gedurende vier niet-publieke bijeenkomsten faciliteerde League of Tenders de discussie over artistieke methoden van het omgaan met de pijn van het verleden, het privilege van intergenerationele dialoog, de stigma’s van ‘decoratief’, ‘toeristisch’ en ‘exotisch’ die dit werk omgeven, en manieren om samen verschillende toekomstscenario’s te verbeelden.

Her Voice: Behind Armenian Lullabies richtte zich op het werk van geluidskunstenaar Lucia Kagramanyan, die de kracht van vrouwenstemmen onderzoekt als een middel voor kennisproductie en intergenerationele transmissie, geïnspireerd door de rijke orale, niet-geïnstitutionaliseerde muzikale traditie van Armeense slaapliedjes.

Door deze kunstenaars en denkers samen te brengen en evenementen te organiseren in Centraal-Azië, Armenië, Europa en online, wilde League of Tenders dekoloniale feministische solidariteit bevorderen die contexten kan overstijgen. Hierin benadrukken ze de verbinding door de gemeenschappelijke geschiedenis van onderdrukking en de hedendaagse strijd en ervaringen van heling die hierop volgen. Door tijd met elkaar door te brengen, naar elkaars verhalen te luisteren en samen hardop na te denken, zocht League of Tenders naar manieren om gerechtigheid te brengen en andere mogelijke toekomsten te formuleren.